~The New Mermaid Generation Chapter 3~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 20, 21, 22 ... 47, 48, 49 Następny

Mila-chan

- A co, nie może być mi w uszy zimno?- zapytał Satoshi urażonym tonem- A ty mi od razu mówisz, że "tylko" mi ciepło nie bywa zimą!
- Nieważne- rzuciłam- Idziemy! Jak najbardziej idziemy *wyszczerz*
- Wiesz, Ari-chan... W sumie to ja bym nic nie mówił, ale żel mam...- Satoshi leniwie się podniósł, poszedł do łazienki i wyszedł z niej po chwili z pojemnikiem pełnym żelu- Masz!- rzucił jej pojemniczek
- Będzie bosko...- stwierdził Masaru z uśmieszkiem

Arisu Touin

-To znaczy?-zapytałam Masaru nakładając sobie na palce żel.
Powąchałam go.
-To napewno żel? A nie krem do depilacji?-zaśmiałam się.
Podeszłam do lustra i nałożyłam żel na włosy stylizując je a la Makoto.
-Ok, może zostanie mi coś na głowie... heh. A, potem jeszcze z Akirą wstąpię do jakiegoś sklepu z ciuchami, bo muszę ci odkupić^^" Lekko się zniszczyły...-powiedziałam.
Podeszłam do Masaru i go objęłam.
-W sumie... to nie było takie trudne... tylko jak mnie zostawisz samą, to pożałujesz- szepnęłam mu do ucha z wrednym uśmieszkiem.

Mila-chan

- To znaczy, że dawno nie byliśmy na pizzy i będzie bosko, jeśli teraz całą grupą pójdziemy- wyjaśnił cierpliwie Masaru- A żałować i tak nie miałbym czego, bo nie zostawię cię samej- zaczął wyjaśniać, akcentując każde słowo
- I bardzo dobrze- uśmiechnęłam się- Zresztą, nie przejmuj się. A tak nawiasem- pokazałam palcem napis na pojemniczku, który Arisu trzymała- Tu naprawdę jest napisane "żel do włosów", nie? *wyszczerz*
- Noooo! A ty od razu, że taki wredny jestem! Aż się chyba obrażę!
- To lepiej, żebyś się nie obraził...

Nikt nawet nie podejrzewał, że ktoś ich obserwuje
- Tak... Piękna sytuacja... Szkoda tylko, że tak nie będzie zawsze... *wredny śmiech*

Arisu Touin

-Ok... Satoshi, gomen.-powiedziałam i lekko uchiliłam głowę.- Czego ja dla was nie zrobię^^"... to chodźmy!-powiedziałam i pociągnęłam Masaru w kierunku drzwi.
Zaczęłam się zastanawiać, jaką pizzę wybrać, ale nie mogłam się zdecydować.
-Masaru-kun... jaką chcesz pizzę?-zapytałam.- I wy, jakie sobie życzycie?-zapytałam w drodze.

Mila-chan

- Nnnnnnnno!- zaśmiał się Satoshi
- Ja tam chcę pepperoni- powiedział Masaru
- Hawajska!- zdecydowałam
- Wegetariańska- dodała Naomi
- Andaluzyjska, jeśli można- dodał ze śmiechem Satoshi- A do tego... Wielka cola! Bo jak nie, to się obrażę!- tym razem tak się uśmiał, że nawet jego ostatnie osiągnięcia w pewnej głupawej historii były niczym w porównaniu z tym. Jak zawsze zresztą...

Arisu Touin

Wyszeptałam coś, co nikt nie mógł zrozumieć.
-A zasłużyłeś?-zapytałam Satoshiego.
W końcu zaleźliśmy do najbliższej pizzerii.
Złożyłam zamówienie i usiedliśmy do stolika. Po paru minutach przynieśli pizze i napoje, ale pizza Satoshiego nie przychodziła.
Po paru minutach przyszła wielgaśna, średnica około metra. Do tego malutka szklanka coli.
-Oj... chyba pomyliłam dużą colę z pizzą z dużą pizzą z colą^^"-powiedziałam. Pochyliłam się do Satoshiego.
-Spróbuj tego teraz nie zjeść!-powiedziałam mu z milutkim uśmiechem.

Mila-chan

Satoshi szepnął coś niezrozumiałego
- Tak, oczywiście, że zjem- odparł z jeszcze milszym uśmiechem- A TY mi w tym pomożesz, se wyobraź!
- A jak nie?- zapytałam, rozpoczynając pochłanianie hawajskiej
- A jak nie, to...- wyjął telefon i wbił w wyszukiwarkę "Kaoru"
- Dobra, dobra, obejdzie się bez niego!- rzuciła Nao, zerkając na wyświetlacz- On był taki paskudny, że szkoda gadać...
- No to sprawa prosta: ITADAKIMAAAAAAASU!- uśmiechnęłam się

Arisu Touin

-Tylko spróbuj, to sama cię wykończę!-powiedziałam i zaczęłam szamać swoją pizzę.
Zjadłam najszybciej i zaczęłam rysować ołóweczkiem po serwetce różne wzorki.
(Głupie przyzwyczajenie^^").
Po chwili zamówiłam jeszcze dla wszystkich lody.
-Co, poddajesz się?-zapytałam patrząc na Satoshiego, który ledwo pochłaniał chyba 8 kawał pizzy.

Mila-chan

- A jak mnie wykończysz, jak umrzesz?- zapytał Satoshi z niewinnym uśmieszkiem- I nie poddaję się! Przecież został mi tylko jeden!- triumfująco pokazał talerz, na którym był tylko jeden kawałeczek- Ja tam takie rzeczy potrafię...
Po chwili obok nas przelazły jakieś dwie laski
- Dzięki, Satoshi-san- uśmiechnęły się i poszły dalej
- A im co?- zapytałam z głupią minką
- Pomogłem im... Wyciągnąć chomika jednej z nich z kanału! *wyszczerz*

Arisu Touin

-Będę cię nękać w snach, aż nie oszalejesz. Poza tym, spokojna twoja rozczochrana, nie umrę.-powiedziałam zdecydowanie.
Po chwili przynieśli lody.
-Wiesz, Satoshi, ja już pizzą się najadłam, zjedz moje lody.-powiedziałam i podsunęłam mu swój pucharek.
Zaśmiałam się.
-Darowanego się nie oddaje!-zaśmiałam się.- A może masz ochotę na dokładkę?-zapytałam słodziutko.

Mila-chan

- Nie dzięki, twoje mi wystarczy- odparł- A skoro darowanego się nie oddaje... Podsunął Arisu swój pucharek- Ty zjadasz mój i koniec!
Nagle moja komórka zadzwoniła
- Gomen, gomen- rzuciłam i wstałam, by odebrać- Tak?- jednak nikogo nie słyszałam- Halo? No, halo!?- słyszałam tylko gwar tej pizzerii, swój głos i... kroki. Rozejrzałam się. Nie, nikt nie gadał przez telefon- Cóż, nie to nie!- rozłączyłam się i już miałam wracać, gdy ktoś złapał mnie za rękę
- Idziesz ze mną, Seishoujo Akira!- usłyszałam, po czym zostałam tak szybko wywleczona z lodziarni, że nawet nie zdążyłam krzyknąć "pomóżcie!"...

Arisu Touin

-<bluzgu>. Ha, lubię też ten smak.-powiedziałam przesłodzonym głosem.
Zabrałam się za porcję Satoshiego.
-Jak mi przybędzie na wadze, to za każdy gram nakopię ci w cztery litery.-rzekłam do Satoshiego.
W końcu odłożyłam łyżeczkę.
-Mówiłam, za dużo. Nie dobiegnę do mety.-powiedziałam osuwając się po krześle.
Rozejrzałam się.
-Kurde, gdzie ta Akira polazła?-zapytałam resztę.- Nigdzie jej nie widzę.

Mila-chan

- Może poszła do kibelka przypudrować nosek?- zapytała Naomi bez większej pewności
- Niemożliwe- skwitował Satoshi- Jak dotąd to się nie angażowała aż tak w pudrowanie noska...
Masaru skończył swoją porcję i zaczął bawić się łyżeczką
- Ła, ale napchany jestem!- rzucił- A może Akira...- zamyślił się na chwilę- Nie, nieważne... Nie wiem, gdzie ona jest!- dodał widząc, jak reszta liczyła na to, że on coś wie.

Tymczasem tajemniczy facet otworzył drzwi stojącego obok pizzerii samochodu i wepchnął mnie na tylne siedzenie. Zanim zdążyłam się odwrócić, wykręcił mi rękę i coś wstrzyknął. Nagle zaczęłam gwałtownie słabnąć. Zdążyłam jeszcze wykrztusić:
- Ty...

Arisu Touin

-Jakoś długo pudruje... -powiedziałam po chwili- to co, zbieramy się, płacimy a Naomi poleci do łazienki zobaczyć, kto pudruje nosek.
Wstałam od stołu i wręczyłam pieniądze kelnerowi.
Wróciłam z powrotem do stołu i poczekałam z Masaru i Satoshim na Nao.

Mila-chan

- Dobrze- Naomi poszła do łazienki. Po chwili wybiegła w przerażeniem na twarzy
- I co?- spytał Saotshi
- Nie ma jej! Po prostu... Nikogo! Nikt się nie pudrował, a ona w szczególności!
- Cholera...- rzucił Masaru.

Ocknęłam się na sofie w jakimś domu. Rozejrzałam się i poderwałam się od razu- nie znałam tego domu. Czyżby ten gościu tu mieszkał? No cóż, na pewno. Ale po co mnie porwał?! I gdzie ja jestem?!
Zaczęłam żałować, że wciąż nie jestem tak silna, jak wcześniej. Tak to bym przynajmniej znalazła jakiś sposób, żeby uciec, a może wcześniej jeszcze gościa zabić. A tak to nic...
Po chwili otworzyły się jakieś drzwi po lewej i ktoś- niestety, nie widziałam, kto to jest, bo zasłaniał sobie twarz- przeszedł, wycierając włosy ręcznikiem