~The New Mermaid Generation Chapter 3~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 5, 6, 7 ... 47, 48, 49 Następny

Niph

Posłusznie poszłam do komnaty Arisu. Weszłam do środka.
Usiadłam na łóżku. Zobaczyłam stertę nieuporządkowanych ubrań.
Nie miałam co robić, więc zaczęłam je składać. Zauważyłam, że szafa jest całkiem pusta. Skorzystałam i włożyłam tam rzeczy. W tym czasie usłyszałam szalony śmiech, dochodzący z głębi zamku.
Strasznie mi się samej nudziło, więc położyłam się na łóżku i zasnęłam.

Mila-chan

- Mi to nie przeszkadza- odpowiedział Masaru
\\- Jezu... Sama bym tak nie wytrzymała!- rzuciłam
- Ale Masaru to Masaru. Koniec, kropka- odparł Satoshi\\
- A mój spokój... No cóż, co by mi dało wkurzanie się? A tobie? Co da ci to, że mnie będziesz dręczyć, aż w końcu zabijesz? Poza tym, czemu nie spełnisz mojego życzenia? Bo obawiasz się, że dosięgnie cię ich zemsta? Nie martw się, i tak by cię dosięgła...
\\- Masaru, może i kazałeś mi czekać- zaczęłam- Ale ja nie mogę na to patrzeć! Zatem, plan 12 będzie szybciej!//- zeskoczyłam z lampy, i to jeszcze w taki cudny sposób, że przy okazji jednym uderzeniem pozbawiłam Arisu przytomności
- Biedaczka...- Satoshi wyszedł zza zbroi
- Ale nie taka, jak niektórzy...- popatrzyłam na rękę Masaru- O Boże, co się stało z twoimi...
- Wyrwała mi je!- powiedział Masaru
- O fuj! Nawet nie mam chęci, żeby to "naprawić"!
- A pomyśleć, że wyżarliśmy z pół lodówki...- wtrącił Satoshi
- Ech, nieważne. Teraz musimy wiać, zanim się ocknie- stwierdził Masaru i podleciał pod drzwi, by je otworzyć. Satoshi walił Arisu kataną, a ja podziwiałam jej sprzęt
- Ja cię... Ale była przygotowana na wszystko!- rzuciłam. Wtedy mój wzrok padł na urządzenie do wyrywania paznokci- Kami-sama... Zapewne tu trza włożyć palec i...- zaczęłam próbować, ale cudem Masaru udało się mnie odwieść słowami:
- Lepiej tego nie rób! Boli jak cholera!
- A! Dobra, dobra- odpowiedziałam. Satoshi podszedł do drzwi, ale ja ciągle podziwiałam "ekwipunek"- Idźcie, zara dojdę...
- Chyba powinno być zaraz, ale ja już nic nie mówię...- sprostował Masaru
- Jesteś pewna?- zapytał Satoshi- No wiesz, że my mamy iść...
- No! Przecież nic mi nie będzie! Tylko rzucę okiem i sobie- spojrzałam tu znacząco na Masaru- Pójdę
- Jak chcesz... Czekamy na zewnątrz- rzucił Satoshi i wyszli z piwnicy. Ja wciąż podziwiałam rzeczy Arisu

Arisu Touin

-Cholera... -zaczęłam.
Usiadłam. Głowa bolała mnie, jakby ktoś mnie walnął wałkiem.
Oparłam się plecami o stojącą blisko mnie skrzynię.
-Heh... podobają ci się? Może chcesz wypróbować?-zapytałam.
Takie ładne kimono, a znowu było zaplamione krwią.
-Mili ci twoi bracia... mili jak cholera...-powiedziałam.
Spróbowałam wstać. Prawie mi się udało. Prawie. Bo za drugim razem.
-Tak traktować nauczyciela... oj, nie ładnie...-powiedziałam.

Mila-chan

- Więc w końcu się ocknęłaś... Nie, dzięki- odpowiedziałam- Nie chcę nic wypróbowywać! Jeszcze mnie nie pogięło! No i moi bracia są bardzo mili, nie? A nauczyciela... Nie jesteś i nigdy nie byłaś dla mnie jak sensei, więc... Carmine Sprout Chain!- wrzasnęłam, celując w Arisu. Po chwili, jak oplata ją nieco pędów róż

Arisu Touin

-A ile razy ty byłaś w szkole? Hm?-zapytałam.-Poza tym... jak chcesz, możesz sprawić, by róże tu były wszędzie. Gaito się ucieszy.-powiedziałam.
Usiadłam na podłodze.
Czułam się senna, ale miałam dość siły, by coś zaserwować.
-No... to może spróbujemy z Nemo?-zapytałam.
Po chwili zaczęłam śpiewać.

This is me for forever
One of the lost ones
The one without a name
Without an honest heart as compass

This is me for forever
One without a name
These lines the last endeavor
To find the missing lifeline

Oh how I wish
For soothing rain
All I wish is to dream again
My loving heart
Lost in the dark
For hope I`d give my everything
Oh how I wish
For soothing rain
Oh how I wish to dream again
Once and for all
And all for once
Nemo my name forevermore

My flower, withered between
The pages 2 and 3
The once and forever bloom gone with my sins

Walk the dark path
Sleep with angels
Call the past for help
Touch me with your love
And reveal to me my true name

Oh, how I wish
For soothing rain
All I wish is to dream again
My loving heart
Lost in the dark
For hope I`d give my everything

Nemo sailing home
Nemo letting go

Oh, how i wish
For soothing rain
All I wish is to dream again
My loving heart
Lost in the dark
For hope I`d give my everything

Mila-chan

- Niech cię diabli!- wrzasnęłam- Zresztą, wisi mi, co Gaito-kun powie! I może nie spróbujmy z Nemo?! Zawsze można posunąć się dalej! Crystal Rose Attack!- zaklęcie rozbiło wszystkie róże. Wiedziałam, że to mogło jeszcze bardziej boleć Arisu, ale nie przejmowałam się tym. Wróg był wrogiem! *wyszczerz*- A w szkole byłam... Wiele razy! Aż mi się liczyć nie chce! Nawet nieważne, że z tobą miałam chyba tylko jedną lekcję! Tym lepiej!!!- wzięłam katanę Masaru, której zapomniał wziąć, i znowu zraniłam Arisu w ramię. Byłam bardzo ciekawa, co ona zrobi...

Arisu Touin

-Eh...
Już przyzwyczaiłam się do bólu, więc nie zrobiło mi to większej różnicy.
-Ja... mam dość.-powiedziałam po chwili.
Schyliłam głowę.
-Rób co chcesz. Ja już nie mam sił.-powiedziałam.-Miło by było, jakbyśmy miały więcej lekcji...
Myślałam, że zaraz stracę przytomność.

Mila-chan

- Serio? A wydawało mi się, że ty zawsze masz siłę- stwierdziłam z ironią- Może i byłoby miło, może kiedyś to sprawdzimy... Tak czy inaczej, chyba ci się nic nie stanie, jak mi powiesz- usiadłam na skrzyni- Czemu tak czcisz Oyashiro-sama? No, po co?- to właśnie było moje "rób, co chcesz"

Arisu Touin

-Bo w mojej krwi płynie krew syreny i demona.-powiedziałam.- Jestem coś winna rodzinie Sonozaki.-zaczęłam.
Po chwili poczułam, że zaraz odpłynę. Czemu? Przecież...
Spojrzałam na bok, gdzie rzuciłam stare ubrania.
No tak... opaska na szyję.
Doczołgałam się do niej i założyłam ją.
Od razu poczułam przypływ energii.
Wstałam.
-Ale nie podoba mi się, że będę musiała przez was uprać to kimono...-powiedziałam i stanęłam przy Akirze.
-Coś jeszcze masz do powiedzenia?-zapytałam- jak nie, to się tobą zajmę.-powiedziałam.

Mila-chan

- Tak: Jakie to straszne! Będziesz musiała uprać kimono!- udałam przejętą- I w jaki sposób się mną "zajmiesz"? Wolałabym wiedzieć- wstałam, przygotowując katanę do ewentualnej walki

Arisu Touin

-A... odprawiłabym cię do twoich braci.... albo na tamten świat-powiedziałam, po czym sięgnęłam po nóż, który rzuciłam wcześniej za siebie.- Ale bardziej podoba mi się druga propozycja...-powiedziałam.
Zamachnęłam się i rzuciłam nożem w Akirę.
Udało mi się przygwoździć jej rąbek spódnicy do drewnianego pala.
-Na twoim miejscu nie broniłabym już się.-powiedziałam.

Mila-chan

- Osz ty!- wrzasnęłam Normalnie <CENZURA ^_^'>- I czemu mam się nie bronić?!- To było jak "pytanie za tysiąc punktów" z gatunku "wszyscy znają odpowiedź, ale ciekawe, co powie pytany". Po chwili dodałam:- No dobra, nie będę się bronić- schyliłam się i wydarłam nóż- Po prostu zaatakuję! <ob>- rzuciłam tym samym nożem w Arisu

Arisu Touin

Złapałam go w locie.
-Czekam na twój ruch. Bo powiesz mi, czy mam walczyć, czy opiekować się dzieckiem.-powiedziałam z ironią.
W mojej drugiej dłoni pojawiły się groty z lodu.
-Tak więc... goście mają pierwszeństwo-powiedziałam i się ukłoniłam.
Odeszłam na krótki dystans od Akiry.
-Proszę.
W myślach powtarzałam "Tylko żeby zawołała swoich braci, tylko żeby zawołała swoich braci, tylko żeby zawołała..."

Mila-chan

Przez chwilę chciałam zawołać braci, ale uznałam, że nie ma takiej potrzeby- przecież nie walczyliśmy, a ja nie chciałam walczyć
- Rób, co chcesz...- powiedziałam- Ale skoro tak bardzo chcesz, żebym coś zrobiła, to proszę bardzo! Carmine Sprout Chain!- wycelowałam w Arisu

Arisu Touin

Zdąrzyłam się schować za szafą, zanim mnie to dopadło.
Obeszłam Akirę dookoła i rzuciłam się na nią.
Przyłożyłam dłonie do jej szyi i przycisnęłam do podłogi.
-No i co?! Co teraz zrobisz?!-zaczęłam się śmiać.
Nagle do mojej głowy przyszła jedna myśl.
Po chwili lekko puściłam szyję Akiry, jednak nadal nie puszczałam.
Zaczęłam rozmyślać nad tym, co robię.