~The New Mermaid Generation Chapter 3~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3 ... 15, 16, 17 ... 47, 48, 49 Następny

Arisu Touin

-No to GOŁ!-powiedziałam z uśmiechem.- Pozwólmy bezrobotnym zarobić.
Podeszłam do Masaru i uwiesiłam się jego ręki piorunując Gaito spojrzeniem.
Poszliśmy do wesołego miasteczka.
-Satoshi pewnie będzie chciał do domu strachów, bo tam światło jest zgaszone, deshou?-zaśmiałam się.
Popatrzyłam na cennik.
-To co, kto gdzie chce iść i ile potrzebuje?-zapytałam- Doprowadzę się do rujnacji-zaśmiałam się.

Mila-chan

- A ty se wyobraź, że chcę do domu strachów, ale tylko z tobą!- rzucił Satoshi
- Sa...- zaczęła Naomi, ale Satoshi szybko jej szepnął:
- Nie dlatego. Z innego powodu... I weź przy okazji uspokój Masaru, dobra?- rzeczywiście. Masaru wyglądał tak, jakby za chwilę miał kogoś zabić. Kogoś- a raczej Satoshiego... Naomi jednak szepnęła mu to, co Satoshi jej przekazał i się w końcu uspokoił. Wszyscy znaliśmy jego genialne plany...- Eem- zaczął głośno- Więc jak, Arisu? Wybieramy się?
- Wow- rzuciłam- To może skoro Ari-chan i Toshi idą do domu strachów, to my zaczniemy od diabelskiego młyna?- zapytałam resztę

Arisu Touin

-No jasne!-uśmiechnęłam się.
Zaśmiałam się.
-A co, boisz się iść sam?
Puściłam oczko do Masaru.
Kupiłam dwa bilety do domu strachów i 3 na młyn.
Podałam bilety Masaru.
-Tylko, Satoshi, nie posikaj się ze strachu.
Podeszłam do domu strachów i podałam bilety gościowi od obsługi.

Mila-chan

- Ja tam bym się o ciebie obawiał- powiedział Satoshi- Wiesz no, zawsze wszystko może się zdarzyć...
Poszliśmy w kierunku młyna
- Poczekajcie na mnie, idę se coś kupić- oznajmił Masaru- Jakieś zamówienia?
- Jaaaanse!- wydarłam się tak, że niemalże słyszałam te dzieciaki w tłumie: "Mamo, co jej jest?" *wyszczerz*- Ja chcę colę i ciastko- dodałam ciszej
- A dla mnie cola i hot-dog- powiedziała Naomi.
Masaru kiwał głową
- Dobra. Zaraz wracam
W międzyczasie zaczęłam z Naomi rozmawiać o yaoicach.
Gość od domu strachów wziął bilety, przedarł je nieco i oddał Arisu

Arisu Touin

-Młodsi przodem!-powiedziałam i pchnęłam Satoshiego przed siebie.- I o mnie się nie martw.
W środku było ciemno... ściany były bardzo blisko siebie.
-Heh. Te domu strachu są żałosne... i zaraz za kratami sie zaświeci i wyleci kościotrup. Haha.

Mila-chan

- Ale, ale, ale! Damy przodem!- Satoshi się zatrzymał i ze śmiechem czekał, aż Arisu przejdzie. W międzyczasie patrzył na to, co się będzie dziać. Mimo przypuszczeń Arisu wyskoczył wampir i dopiero wtedy się zaświeciło- Wow... Było inaczej niż sądziłaś, wiesz?- zapytał

Arisu Touin

-Jaaaaaaka szkoda.-powiedziałam. Szliśmy, a ja co chwilę się zatrzymywałam, by Satoshi potknął się o moją stopę.
-Paaaatrz. Chyba ręce wystają i ciebie za nogi łapią albo ze strachu kręci ci się w głowie.
Zaśmiałam się, że faceta od obsługi przeszły dreszcze.

Mila-chan

- Nie, chyba nie. Przecież aż takiego kaca nie mam...- stwierdził Satoshi tak, jakby to było coś zwyczajnego.
Tymczasem przy młynie moja rozmowa z Naomi o yaoicach dobiegła końca. Temat po prostu się wyczerpał.
Nao spojrzała na zegarek
- Nie ma go już tyle czasu... Zaraz będzie 10 minut...
- Pewnie jest jakaś kolejka- zaśmiałam się- Założę się, że zaraz sam powie- wyjęłam komórkę i zadryndałam do Masaru
- Tak?- usłyszałam
- Masaru-kun, co cię tak długo nie ma?- zapytałam- Tak se czekamy, że nawet...
- Ty wiesz, ile ludzi jest? Od cholery! O... O cholera!- nagle wrzasnął- Akira...
Po chwili coś przerwało połączenie. Spojrzałam na Nao
- Chyba się coś stało, wiesz?- zapytałam.
Nagle w domu strachów pogasły wszystkie światła
- No nie! Nie mieli kiedy awarii prądu zrobić?- zapytał Satoshi, nie do końca wierząc w to, co się stało.
Po chwili jakaś tajemnicza siła uderzyła Arisu tak mocno, że straciła przytomność.
Znalazła się gdzieś, gdzie było bardzo ciemno i chłodno, a jedyne drzwiczki były zamknięte na cztery spusty. Nie mógł to być dom strachów, bo było również aż za cicho...

Arisu Touin

Po chwili się ocknęłam.
-Minna... Satosh... Masaru... Jest ktoś?-zapytałam.
Podniosłam się.
Zaczęłam macać powietrze... by kogoś znaleźć.
Pusto.
Kopnęłam w ścianę.
-No i...? Ciekawe tylko, czy to był żart, czy to na serio.
Usiadłam w kącie.

Mila-chan

Nagle zza drzwi rozległ się dziwny głos, pozbawiony żadnych emocji:
- Tak, ja jestem. Możesz być ciekawa, kim jestem. Mam rację? No więc... Nie powiem ci! *śmiech* Powiem ci tylko tyle, że licz się ze słowami, bo inaczej...- urwał.
Tymczasem razem z Nao pobiegłyśmy tam, gdzie był Masaru- rozpoznałam to miejsce dzięki piosence, która leciała w radiu. A że rzadko kiedy ja puszczali...
W całej kolejce nie było nikogo przypominającego Masaru
- Niech to! Dlaczego zawsze musi się coś dziać?- zapytałam Nao, która pokręciła głową. Po chwili dostałam SMS-a. Od razu zerknęłam, mając nadzieję, że to Masaru. Ale to był tylko Satoshi:
Kira-chan, Arisu gdzieś wcięło!
Odpisałam od razu:
Masaru też nie ma. Może i to będzie zbyt humorystyczne, ale może się zeszli razem? Wink

Arisu Touin

-Bo inaczej...co?-zapytałam.- Satoshi, daj sobie spokój. To najgłupszy żart... Satoshi?
Podeszłam na czworakach do źródła, gdzie był głos.
-A może oślepłam...ciemno. Masaru... -jęknęłam lekko.
Podniosłam się na nogi... ale zaliczyłam głową niski sufit.
-<cenzura> To przedstawisz mi się, czy będziesz się bawił? Kodomo.-zaklęłam.
Poczułam się głodna po tych lodach.
W ustach miałam miedziany posmak... taak... adrenalina...
-Ej, słyszysz? Czemu mam się liczyć ze słowami? Hę?
Sięgnęłam do medalionu.
-Emerald Pearl Voice...-szepnęłam. Byłam teraz w stroju idolki.
Zaczęłam śpiewać Agent Yoru wo Yuku.

Mila-chan

Stojąca za drzwiami postać się nie odzywała. Gdy Arisu zaczęła śpiewać stwierdziła:
- Nie wysilaj się. Twój śpiew mi nic nie zrobi. A skoro tak bardzo chcesz wiedzieć, jak się nazywam, to proszę bardzo: Kaoru. Zadowolona?! I liczenie się ze słowami... Lepiej się licz właśnie dlatego!- nagle zapadła się podłoga. Kończyła się po paru metrach...

Daj spokój, Kira- odpowiedział Satoshi Wątpię, żeby to było jakoś powiązane
- Ale może rzeczywiście jest?- powiedziała Naomi
- Ja tam przypuszczam, że jest. Skoro zniknęli mniej więcej w tym samym czasie, to...

Arisu Touin

-E... i tylko to? Przecież parę siniaków mi nic nie zrobi.-powiedziałam obcierając 4 litery.
Podniosłam się.
-Czego chcesz? Haha. Satoshi. Mówiłam już, że to nie jest ani śmieszne, ani zabawne. Kodomo no baaaaaaaka!
Miałam coraz dalej do drzwi, ale mimo to nic nie widziałam.

Mila-chan

- Jeszcze jedna dobra rada, Arisu. Nie mieszaj w to Satoshiego. On nie ma z tym nic wspólnego. A za nazwanie mnie "kodomo no baka"...- podłoga znowu się zapadła. Tym razem kończyła się niżej. Gdzieś w połowie drogi zwężała się, by potem znów się rozszerzyć. Z dna błyskały wielkie kolce. Kaoru się głośno zastanawiał:- Hmm? Zlikwidować to zwężenie, czy nie?- wyjął z kieszeni pilota i nacisnął jakiś przycisk. Na ekranie widocznym ze zwężenia pojawiła się czyjaś ręka- Kolego, może ty powiesz coś swojej Arisu? I pomożesz mi w rozmyślaniach?

Arisu Touin

-Nie Satoshi?...-szepnęłam.
Spojrzałam miejsce, gdzie była ręka.
-Masaru!!!!!!-krzyknęłam.-Masaru, Masaru, MASAAAAAAAARUUU~!
Podniosłam się.
-Czego chcesz? Powiedz, czego chcesz, a to zrobię!-krzyknęłam- Tylko nic mu nie rób!-poczułam, że łzy napływają mi do oczu, ale szybko je otarłam.