~Legend of the Seas~
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4 ... 21, 22, 23 Następny

Luchia

Kiedy dziewczyny poszly na gore doszlam do wniosku, ze jeszcze sobie poleze na podlodze. Nawet juz sie ogrzala od ciepla mojego ciala. Zaczelam sie zastanawiac
- Gdzie reszta zwykle o tej porze wszyscy siedza i jedza kolacje....Ehhh nie wiem.
Nagle do hotelu wparowala Nikola, zrozumialam ze to ona, gdyz od razu zaczela krzyczec. Wbiegla do srodka, ostatkiem sil wykrzyknelam, ze ja leze na podlodze. Na szczescie, ze to zrobilam, bo mogla na mnie wpasc. Przekrecilam glowe i ujrzalam w jej rekach Seire. Bylam w szoku na minute stracilam kontakt ze swiatem. Zaczelam zadawac sobie pytania
- Co jej sie stalo, kto jej to zrobil, gdybym nigdzie nie plynela moglabym ja obronic...To moja wina moja wina...Z wielkim trudem wstalam, lzy zaczely cieknac mi z oczu. Seira....Seira...kochanie co Ci sie stalo... - nagle poczulam ostry bol w brzuchu zgielam sie w pol. I powiedzialam do Nikoli
- Jak bylam w moim krolestwie tam nikogo nie bylo, ani rozowych syren ani nawet mojej mamy...Co sie dzieje powiedz mi????? Co jej sie stalo dlaczego jest ranna!!!??

Keira Brown Mermaid Princ

Nie wiem czemu, zbudziłam się. Rozejrzałam się. Czy długo spałam? Wstałam. Nie odczuwałam już takiego zmęczenia. Wyszłam powoli z pokoju. W korytarzu usłyszałam głos Luchii. Zajrzałam tam, zanim tam weszłam. Dziewczyna była zgięta w pół. Już chciałam wyjść zza rogu i ją przytulić, powiedzieć, że zaraz wszystko ustanie i nie będzie jej bolało jednak...jednak coś mnie trzymało. Czułam się dość dziwnie. Schowałam się jeszcze bardziej za rogiem, a po chwili odwróciłam się i wróciłam do swojego pokoju. Więc jednak nie spałam długo, bo Luchia jeszcze była w korytarzu. Żeby nie spotkać nikogo z domowników podeszłam do okna i otworzyłam je. Mój pokój był na parterze co też nie sprawiło mi trudności wyjście na dwór. Zaczęłam biec. Biegłam ile miałam sił w nogach. Miałam mieszane uczucia. To moja wina! Przeze mnie Sara zginęła! Ale...dlaczego akurat o tym pomyślałam?
-Cicho!-skarciłam siebie na głos. Dobiegłam na plażę. Tłumy ludzi. Krzyki, chichoty. Chciałam umrzeć, zniknąć. Czułam sie okropnie...dlaczego zostawiłam Luchię, chociaż wiedziałam, że coś jej jest...powinnam ją pocieszyć. Dlaczego sama nie zaniosłam Seiry do domu tylko wcisnęłam ją dla Nikoli? Potok pytań. Żadnej odpowiedzi. Usiadłam na skale. Skuliłam się. Czy ja jestem dziwna? Dlaczego nie mam przyjaciół? Czy przyjaźniłam(przyjaźnie) się z Sarą i Noel tylko dlatego, że są syrenami? Dlaczego nie mam znajomych wśród ludzi. Nie! Nie chodzi mi o Kaito czy kogoś innego. Chciałam czyjegoś ciepłego ramienia, które byłoby zawsze otwarte dla mnie. Przyjaciółki. Tak...ludzkiej przyjaciółki. Dlaczego ludzkiej? Czy ja nie jestem człowiekiem? Głupia! Wymyślam jakieś niestworzone pytania. Jestem człowiekiem!

Nekoi

... otworzyłam oczy. Pociemniało. Chmury choć 'odeszły' - uczucie niepokoju zostało. Powstałam i rozejrzałam sie wookoło.
"Co ja tu tak długo robiłam?!" - pytałam w myślach, lecz nie dane mi będzie poznać odpowiedź
Żwawym krokiem udałam się w stronę PearlPiari. Gdy przystanęłam przy drzwiach, westchnęłam i nacisnęłam klamkę.
Weszłam do środka i zobaczyłam leżącą na ziemi Luchie i rozmawiającą z nią Nikorą... oraz Seire w jej rękach.
- SEIRA! - wykrzyknęłam i podbiegłam do nich - Co się jej stało...? Co w ogóle się stało...? - spytałam zaraz potem, a moje oczy załzawiły się widząc "rany" Seiry

Black

Byłam już w hotelu. Zobaczyłam biegnącą Hanon. Przeraziła się moim widokiem.
- Hanon... Nie martw się o mnie... Dam sobie radę... - Tymczasem jakimś cudem znalazłam się już na łóżku. Z wycieńczenia usnęłam.

Yerka

- O Jezu. - To były pierwsze słowa po moim przebudzeniu.
- Trzeba szybko wszystko opowiedzieć Nikorze, jak mówiłam...
Tak sie spieszyłam że spadłam ze schodów.
- Ajć...
Przeraziłam się, gdy zobaczyłam małą plamę krwi
na podłodze. Od razu pojęłam że kiedy poszłam do
pokoju jeszcze coś się wydarzyło.
- Nikora! Musisz mi wszystko opowiedzieć!
Nikiora przeraźliwie smutna czekałe ze śniadaniem.
Reszta jeszcze spała, ale chciałam się wszystkiego
dowiedzieć(i opowiedziec) pierwsza.
Zaczęłam mówić, jak to się wszystko stało.
Nikora westchnęła i złapała się za głowę.
- I...chciałabym wiedzieć co się stało kiedy
wróciłaś. Byłam wtedy w pokoju. A teraz...
zobaczyłam krew. Mało. Ale to jednak była krew.
Nikora zdawała się płakać, ale szybko wzięła
się w garść i zaczęła mówić:

Misuzu

Noel wciąż oczekiwała mojej odpowiedzi.
- Noel. Seira...ona popłynęła do królestwa Luchii i...
- Zastałam ją taką.
Spojrzałam w okno i mówiłam dalej.
- Nie wiem, kto to zrobił.
- Tak czy inaczej musimy się przeciwstawić. Przecież
nie możemy pozwolić na takie straty. Najpierw Luchia...
Potem Seira...w końcu któraś znowu zginie! - Poruszyłam czuły punkt.
Jedno słowo. "znowu zginie". Noel zbladła.
- Musimy poczekać na resztę. Wszystko omówimy.

Black

Otworzyłam oczy. Czułam się już dobrze. Próbowałam wstać. Było ciężko. Z trudem zeszłam na dół. Usłyszałam urywek rozmowy.
-... wkońcu któraś znowu zginie! - Czułam ból i to większy. Z płaczem wybiegłam z domu.

Luchia

Biegne za Kaito po plazy...
- Hahahahaha Kaito Kaito, poczekaj na mnie hahaha nie uciekaj Kaito!!
On sie odwraca usmiecha sie do mnie...Nagle zalewa go wielka FALA!!!
- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA KAITO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
--------------------------------

- KAITO!!!
Otworzylam oczy rozejrzalam sie bylam w swoim pokoju...Nadal czulam bol w okolicy brzucha, ale juz nie taki ostry. Z ostatniego wieczoru pamietam tylko tyle, ze sie zgielam a teraz jestem w moim lozku.
- Wiec to ze Kaita zalala fala to byl tylko sen...Mam taka nadzieje, ze nic mu nie grozi..Yyyyyy CO SIE dzieje z Seira!!!
Szybko zbieglam na dol zobaczylam Nikole ze lzami w oczach i kolo niej stala Noel. Byla bardzo blada i wystraszona.
Podbieglam do Nikoli:
- NIkola NIKOLA co sie stalo Seirze, ona mogla zginac!!! To moja wina gdybym nigdzie nie poszla nic by sie jej nie stalo!!!!!!! (placz)
Rzucilam sie na szyje Noel...i plakalam dalej...
- Gdzie reszta? - zapytalam juz szeptem przez lzy.

Keira Brown Mermaid Princ

-Użalam się nad sobą jak zawsze!-warknęłam, uderzając otwartą dłonią w kolano. Wstałam i się rozciągnęłam. Musiałam jeszcze sprawdzić czy z Luchią i Seirą wszystko OK. Ziewnęłam. Zaczęłam iść powoli w stronę pensjonatu. Zamknęłam oczy. W wyobraźni ujrzałam obrazy z zamku Gaito. Gdy Sara śpiewała żeby nas zabić. Potem dzięki miłości do Tarou wróciła na naszą stronę. Nawet nie wiedziałam kiedy ktoś na mnie wpadł, wyrywając mnie przy tym z rozmyśleń.
-S...Seira, słonko. Co się stało?-spytałam. Płakała.

Misuzu

- Jeszcze śpią. Wiele przeżyły.
Noel Prawie się przewróciła pod ciężarem Luchii co
trochę mnie rozbawiło ale powaga pozostała na mojej twarzy.
- Chyba musimy je obudzić. Wiem że są wyczerpane ale musimy
się rozmówić zanim jeszcze komuś stanie się krzywda.
- Kto pójdzie?
- ... - Wszystko trzeba robić samemu, jak zwykle.
Poszłam więc najpierw do Coco. Nie bylo jej zaczelam sie nie pokoic, wiec
szybko pobiegłam do Liny.

Sorki Mizusu, ale sie pomylilas, bo Coco jest na plazy. Zmieniam Posta

Black

- Coco? Co.. o co chodzi... - Łkałam cały czas...
- Oni... One mówią, że ktoś umrze... - Powiedziałam wyrywając się blondynce i biegnąc w stronę morza.

Keira Brown Mermaid Princ

Najmłodsza syrenka wyrwała mi się z rąk i pobiegła w stronę morza. Nie wiedziałam czy biec za nią czy zostać. Jednak....ona mówiła, że ktoś ma umrzeć. Jeśli ją zostawię to może jej się coś stać. Pobiegłam za nią.
-Seira!-wydarłam się na całe gardło. Dziewczyna nawet się nie odwróciła. Wskoczyła do wody niknąc w jej otchłani. Zrobiłam to samo zaraz po niej. Nie wiem czemu nie mogłam jej dogonić. Fakt - jest młodsza, to pewnie i zwinniejsza.

Black

znalazłam się na pewnym odłamku wielkiej skały. Leżałam tam i łkałam. Zobaczyłam żółty ogon, który płynął do mnie. Zerwałam się i popłynęłam do oceanu indyjskiego.

Keira Brown Mermaid Princ

Syrena zniknęła mi z oczu. Nie wiedziałam gdzie popłynęła. Nie wiedziałam co robić! Jeśli ją zostawię, ktoś może ją zaatakować. Jeśli popłynę to mogę jej nawet nie odnaleźć. Zawróciłam i popłynęłam na brzeg. Po szybkim biegu znalazłam się przed pensjonatem. Dysząc ciężko, nacisnęłam na klamkę i wpadłam na korytarz.
-Seira uciekła!

Black

Kiedy już stwirdziłam, że Coco mnie nie goni... Popłynęłam do ruin mojego królestwa. Usiadłam na połamanym krześle i płakałam.
- Kto może zginąć? - Zadawałam sobie pytanie. Bardzo mnie to bolało, że ktoś musi zginąć. W tym mi nawet Luchia nie pomoże. Może Nikora wie, niewiem. - Znalazłam wśród ruin w całkiem neizłym stanie łóżku. Położyłam się na nim, przykryłam się morską kołdrż i usnęłam.